Vorige week liet Iran weten niet in te stemmen met het plan van de internationale atoomagentschap (IAEA) om Iraans uranium in het buitenland te verrijken. Deze week laat een woordvoerder van het Iraanse Ministerie van Buitenlandse Zaken weten dat het Iraanse ‘neen’ niet per se het einde van het plan hoeft te betekenen. Dit lijkt wederom een Iraanse poging te zijn om tijd te rekken voor zwaardere sancties tegen de Islamitische Republiek worden toegepast.
Het bezwaar van Teheran tegen het plan zoals die was geformuleerd was dat die eiste dat Iran haar uranium naar het buitenland (Rusland en later Frankrijk) zou exporteren voor verrijking, zonder daarvoor gecompenseerd te worden. Iran zou direct, door gelijk over te steken, verrijkt uranium willen ontvangen voor onbewerkt uranium dat het land verlaat. Daarmee zou echter de hele opzet van het plan, namelijk controle op de hoeveelheid verrijkt uranium in Iraans bezit, worden ondergraven.
De IAEA kwam vervolgens met het voorstel de overdracht te laten plaatsvinden in Turkije, een land dat warme banden met zowel Teheran als het westen onderhoudt. Ook dit plan werd door Iran afgewezen. De Amerikaanse overheid heeft hierop aangegeven in de komende weken zwaardere sancties tegen Iran voor te bereiden. De VS en het westen vrezen dat Iran het uranium gebruikt om een atoombom te bouwen, Iran beweert dat haar nucleaire programma louter vreedzame doeleinden kent.
De Iraanse overheid liet vandaag weten dat het 100 procent garanties wil hebben dat de overdracht van het uranium gelijktijdig plaatsvindt en dat dit daarom in Iran dient te gebeuren. Volgens Ramin Mehmanparast, woordvoerder van het Iraanse Ministerie van Buitenlandse Zaken, is de Iraanse scepsis gegrond gezien de beloften die de grote mogendheden in het verleden niet zijn nagekomen. Alternatieven voor het plan zijn, volgens Mehmanparast, het importeren of zelf produceren van verrijkt uranium.
Dat het Iraanse regime het plan lijkt af te wijzen, maar toch iedere keer de mogelijkheid tot een akkoord open laat lijkt de zoveelste poging om tijd te rekken. De mogelijkheid tot het bereiken van een overeenkomst leidt tot het uitstellen van zwaardere sancties, wat in twee opzichten in het voordeel van Teheran werkt. Ondertussen kruipt het Iraanse nucleaire programma voort en kan de Iraanse maatschappij op eventuele sancties worden voorbereid. Het nut van de zwaardere sancties neemt daardoor met de dag af.
Bron: Ha’Aretz
